jueves, 17 de diciembre de 2009

O demo

Cada un, ten a súa imaxe do demo. A este vino eu hai uns días, cando estaba pensando no que non debía. De repente todo negro, coma se se fora a luz, pouco a pouco, a cada paso víanse unhas chamas... canto máis me acercaba, máis calor... e entre as chamas cada vez mais grandes... pareceume ver o demo! pequeno, redondiño... con cara de malo... e un cabreo criminal! Eu estaba a pensar nunha rapaciña, pero nada malo, e xusto por iso se cabreou.

Parece ser que o demo tamén se enfada, cando alguén fai ou pensa algo bo, cabréase porque lle saíu mal a xogada.

Pero inda así el é feliz na súa propia maldade, ou loucura, xa que se regodea de nos cando facemos algo malo... Porque facemos cousas malas...


Quen non gozou algunha vez sendo malo!?!?! ja ja jaaaa



Cada uno, tiene su imagen del demonio. A este lo vi yo hace unos días, cuando estaba pensando en lo que no debía. De repente todo negro, como si se hubiese ido la luz, poco a poco, a cada paso se veían unas llamas... cuanto más me acercaba, más calor... y entre las llamas cada vez más grandes... me pareció ver al demonio! pequeño, redondito... con cara de malo... y un enfado criminal! Yo estaba pensando en una chiquilla, pero nada malo, y justo por eso se enfadó.

Parece ser que el demonio también se enfada, cuando alguien hace o piensa algo bueno, él se enfada porque le salió mal la jugada.

Pero aun así él es feliz en su propia maldad, o locura, ya que se regodea de nosotros cuando hacemos algo malo... Porque hacemos cosas malas...


Quien no disfrutó alguna vez siendo malo!?!?! ja ja jaaaa

No hay comentarios:

Publicar un comentario