miércoles, 30 de diciembre de 2009

A mosca das ás de aceiro inoxidable

É a única foto súa que existe.

Estarédesvos a preguntar quen é. Moi poucos son os que saben da súa existencia. E menos aínda, os que a viron algunha vez. Pero ela espíavos tódolos días. É o seu traballo: ver que facedes, a quen axúdades, a quen amolades… e todo iso sen ser vista, na escuridade da noite, tras da fiestra dos vosos cuartos…

É moi especial. Un exemplar único no mundo. Por iso a elixiron a ela: A MOSCA DAS ÁS DE ACEIRO INOXIDABLE.

Pero, ¿para quen traballa esta incansable espía? Contratárona hai algo máis de mil anos tres velliños que pasan por aquí unha vez ó ano, ós que lles interesa moito saber quen amolou a quen, e quen non se deixou amolar. Disque sen ela non existiría a noite máis máxica do ano…

Historia de M.R.F.


Es la única foto suya que existe.

Os estaréis preguntando quien es. Muy pocos son los que saben de su existencia. Y menos aún, los que la han visto alguna vez. Pero ella os espía todos los días. Es su trabajo: ver qué haceis, a quien ayudáis, a quien chincháis… y todo eso sin ser vista, en la oscuridad de la noche, detrás de la ventana de vuestro cuarto…

Es muy especial. Un ejemplar único en el mundo. Por eso la eligieron a ella: LA MOSCA DE LAS ALAS DE ACERO INOXIDABLE.

Pero, ¿para quien trabaja esta incansable espía? La contrataron hace algo más de mil años tres viejecitos que pasan por aquí una vez al año, a los que les interesa mucho saber quien chinchó a quien, y quien no se dejó chinchar. Se dice que sin ella no existiría la noche más mágica del año…

Historia de M.R.F.

lunes, 28 de diciembre de 2009

Os Reis Magos


Queridos... Reis Magos??


Hai días que me decatei de que Santa Claus xa non está no polo norte, e vós os Reis Magos, xa non vides dende Oriente...


Pero... eu pregúntome! Como chegan todos os agasallos a min? E o que é peor, como é que moitas veces me regalan cousas que non pedín ou que non me gustan? Isto é unha proba de que o que o trouxo manexa moitos agasallos e é evidente que se confundiu, iso ou que é alguén que non me coñece... exemplo, alguén do fin do mundo...


Eu xa non sei a quen dirixirme, o neno que NON levo dentro (xa que non son electricista e non vou dar a luz de ningún tipo) non me di nada, pero o neno que son, dime que me da igual de onde veñan os agasallos, só pido un pouquiño de atención á hora de elixilos, é moi fácil, podedes seguir este método:

- algo grande

- que sexa moi bonito

- e sobre todo caro!


Con todo o meu agarimo, despídome moi atentamente voso, sobre todo en nadal.


PD especial: querido Santa, xa se que andas moi leado, pero de camiño que vés... poderías darlle isto aos Reis Magos?


fdo: EU!




Queridos... Reyes Magos??


Hace días que me he enterado de que Santa Claus ya no está en el polo norte, y vosotros los Reyes Magos, ya no venís desde Oriente...


Pero... yo me pregunto! ¿Cómo llegan todos los regalos a mí? Y lo que es peor, ¿cómo es que muchas veces me regalan cosas que no he pedido o que no me gustan? Esto es una prueba de que el que lo trajo maneja muchos regalos y es evidente que se ha confundido, eso o que es alguien que no me conoce... ejemplo, alguien del fin del mundo...


Yo ya no sé a quién dirigirme, el niño que NO llevo dentro (ya que no soy electricista y no voy a dar a luz de ningún tipo) no me dice nada, pero el niño que soy, me dice que me da igual de donde vengan los regalos, sólo pido un poquito de atención a la hora de elegirlos, es muy fácil, podéis seguir este método:

- algo grande

- que sea muy bonito

- y sobre todo ¡caro!


Con todo mi cariño, me despido muy atentamente vuestro, sobre todo en navidad.


PD especial: querido Santa, ya se que andas muy liado, pero de camino que vienes... podrías darle esto a los Reyes Magos?


fdo: YO!

jueves, 17 de diciembre de 2009

O demo

Cada un, ten a súa imaxe do demo. A este vino eu hai uns días, cando estaba pensando no que non debía. De repente todo negro, coma se se fora a luz, pouco a pouco, a cada paso víanse unhas chamas... canto máis me acercaba, máis calor... e entre as chamas cada vez mais grandes... pareceume ver o demo! pequeno, redondiño... con cara de malo... e un cabreo criminal! Eu estaba a pensar nunha rapaciña, pero nada malo, e xusto por iso se cabreou.

Parece ser que o demo tamén se enfada, cando alguén fai ou pensa algo bo, cabréase porque lle saíu mal a xogada.

Pero inda así el é feliz na súa propia maldade, ou loucura, xa que se regodea de nos cando facemos algo malo... Porque facemos cousas malas...


Quen non gozou algunha vez sendo malo!?!?! ja ja jaaaa



Cada uno, tiene su imagen del demonio. A este lo vi yo hace unos días, cuando estaba pensando en lo que no debía. De repente todo negro, como si se hubiese ido la luz, poco a poco, a cada paso se veían unas llamas... cuanto más me acercaba, más calor... y entre las llamas cada vez más grandes... me pareció ver al demonio! pequeño, redondito... con cara de malo... y un enfado criminal! Yo estaba pensando en una chiquilla, pero nada malo, y justo por eso se enfadó.

Parece ser que el demonio también se enfada, cuando alguien hace o piensa algo bueno, él se enfada porque le salió mal la jugada.

Pero aun así él es feliz en su propia maldad, o locura, ya que se regodea de nosotros cuando hacemos algo malo... Porque hacemos cosas malas...


Quien no disfrutó alguna vez siendo malo!?!?! ja ja jaaaa