viernes, 25 de septiembre de 2009

O ultimo latexo


Todo corazón sofre de vez en cando, por amor, por odio, por enfermidade, polos anos, polas preocupacións... vólvese imperfecto.

Haberá máquinas, persoas...que o intenten arranxar... pero no último latido, no último segundo, por moito amor ou odio... que haxa... so serán as máquinas as que impulsarán outro latido, as que darán a forza para dar un paso máis...

Pero o último latido, por moitas máquinas que o dominen e o forcen a traballar, cando as máquinas paren, ese último latexo será por un ser amado...



Todo corazón sufre de vez en cuando, por amor, por odio, por enfermedad, por los años, por las preocupaciones... se vuelve imperfecto.

Habrá máquinas, personas...que lo intenten arreglar... pero en el último latido, en el último segundo, por mucho amor u odio... que haya...solo serán las máquinas las que impulsarán otro latido, las que darán la fuerza para dar un paso más....

Pero el último latido, por muchas máquinas que lo dominen y lo fuercen a trabajar, cuando las máquinas paren, ese último latido será por un ser amado...

Sombras




A todos nos persegue algunha sombra, un monstro debaixo da cama, medo a escuridade, medo a estar só, acabar mal, non saber como acabar.... pero sempre haberá unha luz, na que protexerse desas sombras, mentres buscamos o camiño polo que saír, antes ou despois, darase con el!



A todos nos persigue alguna sombra, un monstruo debajo de la cama, miedo a la oscuridad, miedo a estar sólo, acabar mal, no saber como acabar.... pero siempre habrá una luz, en la que protegerse de esas sombras, mientras buscamos el camino por el que salir, antes o después, se dará con él!

miércoles, 23 de septiembre de 2009

Un conto de sempre


A tartaruga bótalle unha carreira a lebre. Pero a lebre ía demasiado borracha, tiña demasiado ego, e xa na saída, tropeza e cae.

A tartaruga non mira pa tras, segue o seu, e consegue o que quería. Simplemente... "Hoxe pode ser un gran día..."



La tortuga le echa una carrera a la liebre. Pero la liebre iba demasiado borracha, tenía demasiado ego y ya en la salida, tropieza y cae.

La tortuga no mira paea atrás, sigue a lo suyo y consigue lo que quería. Simplemente... "Hoy puede ser un gran día..."

viernes, 18 de septiembre de 2009

Ludín


Ludín é un bechiño, pequeno de non máis de 6 cm de alto (cos pelos de punta) adoita andar por as cantinas de Lugo na procura da internet. É moi escurridizo e rara vez se ve, xa que é escuro e adoita andar pola escuridade. É capaz de conceder un desexo a aquel que sexa capaz de cortarlle unha das súas trenzas, pero non vos entusiasmedes xa que é moi pillo e iso ten trampa...



Ludín es un bichito, pequeño de no más de 6 cm de alto (con los pelos de punta) suele andar por las cantinas de Lugo en la búsqueda de internet. Es muy escurridizo y rara vez se ve, ya que es oscuro y suele andar por la oscuridad. Es capaz de conceder un deseo a aquel que sea capaz de cortarle una de sus trenzas, pero no os entusiasméis ya que es muy pillo y eso tiene trampa...

martes, 15 de septiembre de 2009

Os fantasmas do Nadal


Polo Nadal existe un becho que entra nas nosas casas para saber se temos os adornos de Nadal no seu lugar. Cando entra nunha casa e ve que faltan adornos, entra en cólera e fai todo tipo de trasnadas, pero se caeu unha bola da árbore de Nadal, el colocaraa. Probablemente nunca chegaredes a velo, porque son rápidos...veloces, e cando senten ruído escóndense na escuridade.



Por Navidad existe un bicho que entra en nuestras casas para saber si tenemos los adornos de Navidad en su lugar. Cuando entra en una casa y ve que faltan adornos, entra en cólera y hace todo tipo de faenas, pero si cae una bola del árbol de Navidad, él la colocará. Probablemente nunca llegaréis a verlo, porque son rápidos...veloces, y cuando sienten ruido se esconden en la oscuridad.

Avenida da Coruña


Un día camiñando pola avenida da Coruña, vin a o lonxe, o que parecía un ser...estraño. Grande...enorme! pero estaba tranquilo, quizais aturdido, intentaba comer a un viandante que ía polo outro lado da rúa, a xente escapaba, pero eu acerqueime, mireino... el viume...



Un día caminando por la avenida de la Coruña, vi a lo lejos, lo que parecía un ser...extraño. Grande...enorme! pero estaba tranquilo, quizás aturdido, intentaba comerse a un viandante que iba por el otro lado de la calle, la gente escapaba, pero yo me acerqué, lo miré... él me vio...

Un vampiro solto en Lugo


O amparo da escuridade das noites, mentres, algúns soñan, descansan...nalgún lugar, sempre hai algún lugar no que estes monstros atacan. Sobre todo en Lugo, cidade na que un pode esconderse con tranquilidade, nas noites, ca néboa, nos días escuros...



Al amparo de la oscuridad de las noches, mientras, algunos sueñan, descansan...en algún lugar, siempre hay algún lugar en el que estos monstruos atacan. Sobre todo en Lugo, ciudad en la que uno puede esconderse con tranquilidad, en las noches, con la niebla, en los días oscuros...

lunes, 7 de septiembre de 2009

Debuxos de museo







Unha colaboración co museo... varias ilustracións para contar o final dunha vida e o comezo dunha historia.


Unha vida de tantas... outra historia que se conta...

Un rapaz ao volante, centrado na súa meta, no seu fin, desta vez, unha oleada de pensamentos, unha mancha de aceite, un derrape, unha curva, estar no lugar equivocado, no momento equivocado, a hora equivocada, coas consecuencias indesexadas... O remate dunha historia que é o comezo de outras, quen está a espera... de algo que xa non chega... dun rapaz, dun coche, dun amante... espera, espera, espera... viviu rápido, morreu novo...



Una colaboración con el museo... varias ilustraciones para contar el final de una vida y el comienzo de una historia.


Una vida de tantas... otra historia que se cuenta...

Un chaval al volante, centrado en su meta, en su fin, de esta vez, una oleada de pensamientos, una mancha de aceite, un derrape, una curva, estar en el lugar equivocado, en el momento equivocado, la hora equivocada, con las consecuencias indeseadas... El final de una historia que es el comienzo de otras, quien está a la espera... de algo que ya no llega... de un chaval, de un coche, de un amante... espera, espera, espera... vivió rápido, murió joven...


viernes, 4 de septiembre de 2009

O soño da razón.



O soño da razón produce monstros... a todos nos soan esas palabras... a min nunha época na que o traballo era o primeiro e case o único, na que tiñamos clases e clases... pódese chegar a dicir que este é o reflexo de como se sentía un alí... con traballos, sen descansos, horas tras horas...loucura....

El sueño de la razón produce monstruos... a todos nos suenan esas palabras... a mí en una época en la que el trabajo era lo primero y casi lo único, en la que teníamos clases y clases... se puede llegar a decir que este es el reflejo de como se sentía uno allí... con trabajos, sin descansos, horas tras horas...locura....

Benvidos

Ola, son Jvr e encántame a ilustración, non me dedico profesionalmente a ela, de momento, pero gustaríame compartir algunha das miñas creacións.
Botádelles unha ollada e comentade.

Hola, soy Jvr, me encanta la ilustración, aunque no me dedico profesionalmente a ello, de momento, me gustaría compartir algunas de mis creaciones.
Echadles un vistazo y comentad.